زمستان

امروز اولین روز زمستونه و من می خوام شروع کنم به وبلاگ نوشتنن، وبلاگی که اسمشو به همین خاطر زمستون گذاشتم. توش می خوام نظرات، خاطرات،چیزای جالبی که خوندم از شعر تا مقاله و سرگرمی و خلاصه هر چیزی که به فکرم برسه بذارم. هدفم هم از اینکار امتحان کردن خودمه که ببینم اصلا چه کاره هستم، چون وقتی فکرهای آدم نوشته می شه و از طرفی جایی نوشته می شه که دیگران برای خوندنش منعی ندارن اونوقت نتیجه کار می تونه محک خوبی باشه برای ارزیابی و امیدوارم که من ازش رو سفید بیرون بیام .
برای روز اول شعر زمستان اخوان ثالث (م.امید) رو می نویسم چون با حال و هوای امروز جامعه ماس و همینطور من:

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریک
چو دیدار ایستد در پیش چشمانت
  نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم
  ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟

مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای
منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم
منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور
منم ، دشنام پس آفرینش ، نغمه ی ناجور

نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگ
حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست ، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی   ، صحبت سرما و دندان است

من   امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است
حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است ...