یادداشت های یک بیمار...

"فکرشو بکنید  اگه بفهمید که یک ماه بیشتر زنده نیستید چیکار میکنید ؟! من بارها این سوال رو از خودم پرسیده بودم و جوابش هم این بود که خوب من زندگی معمولیمو ادامه میدم و البته یه کم هم حساب کتابا رو روشن میکنم و یه سری سفارش و از این جور کارا. اما وقتی پای واقعیت در میونه اوضاع کاملا متفاوته ،من که خودم آرومم ولی این اطرافیان هی دست و پا میزنن و خیلی ناراحتی میکنن و باعث میشن منم استرس پیدا کنم و البته یه فرق دیگه که با خیالات قبلی داره اینه که من همیشه خودمو تو وضعیت خوب تصور کرده بودم و نمیدونستم اینجوری زمینگیر میشم ولی حال تو این دم آخری اگه دوباره اوضاعم بهم نخوره بیشتر مینویسم تا بعدا که نوشته هامو خوندین هی افسوس بخورید که عجب گلی رو از دست دادیم و از همون حرفا که همه مون بلدیم بعد از مرگ همدیگه بزنیم .
یه سفارشی هم که به همهتون دارم اینکه قدر زندگیتونو بدونید زندگی قشنگه اینقدر با سختگیری خرابش نکنید و فقط هم به فکر خودتون و شادی خودتون باشید چون با اینکاره که میتونید دیگران رو شاد کنید."